وقتی برای تلگرامتون رمز گذاشتید، و پیامی براتون میاد به هیچ عنوان روی پیام نزنید(حتی اگر منتظر پیام شخصی هم بودید باز هم دستتون رو بهش نزنید) به جاش خود برنامه رو باز کنید. تا ببینید کی بهتون پیام داده.
چون ممکن استاد راهنماتون باشه بعد شما به یک باره وارد صفحه چت میشید و سین میخوره ... و تو باز دست از پا دراز تری اما او گفته، قرار بود هر هفته به من گزارش کار بدی چی شد؟ فردا گزارش کار میفرستی.
بعد مجبور میشی دوباره بهانه سنبل کنی خدایی من جای استاد راهنمام بودم به همچین دانشجویی مثل خودم میگفتم خجالت نمیکشی انقدر بهانه میاری و اگر همچین چیزی به من گفته بشه تو این موقعیت الانم بهش میگم چرا اتفاقا خیلی خجالت میشکم اما گاهی آدما نیاز دارند تنها باشند و یک سری حساب کتاب ها و برنامه ها برای خودشون بریزند یک سری مطالعات درباره نیازاشون داشته باشند... اینا زمان میره آدما به تنهایی نیاز دارند. وقتی میبینی سکوت کردم یعنی هنوز در حال کنکاش خودم و برنامه هام هستم یعنی هنوز درگیرم ... یعنی هنوزم درست و حسابی نفهمیدم با خودم چند چندم ولی خب کیه که اینارو برای استاد جانِ جانان توضیح بده.
راستش رو بخوایید خیلی ازش خجالت میکشم! اما من واقعاً دست و دلم به درس نمیره و وقتی نمیره یعنی یه ایرادی هست یک جای کار میلنگه... من بی دلیل بی رغبت نمیشم! اینو مطمئنم که خوب میشم فقط فرصت میخوام تا خودم به این نتیجه برسم که باید کارم رو تموم کنم.
+عنوان فقط بهانه است! اما بهانه ای که دلیل همه این کم کاری های منه! پس بازم به این نتیجه میرسیم که من به زمان بیشتر احتیاج دارم...
