به دلخوشی هام فکر میکردم. که چشمم افتاد به هدیه هایی که کادو شدن تا توی یک روز مخصوص بدم به صاحباشون هدیه هایی که باید روز تولدشون بهشون داده میشد اما کرونا نذاشت که بشه، از ذوق کردن آدم ها لذت میبرم. میدونم هدیه هایی که گرفتم رو دوست دارند(یعنی خیلی امید دارم). دلخوشی بعدی اومدن خواهرم به شهرمون و دیدن خواهر زادم پسری که هر وقت میبینمش دلم میخواد فشارش بدم و انقدر بوسش کنم تا تموم بشه.اَه :| واقعاً برام سوال چطور خدا این همه عشق رو به بچه ها داده که گاهی سر ریز هم میشن!؟ :))

حضور برادر زاده هام با همه شلوغی و شیطنتاشون :)) و البته شیرین زبونیاشون که اگر شبی بیاد و نیان خونمون، به قول مامان انگار چراغ خونمون کور شده. اصلاً همین که یاد خدا و اهل بیت  توی خونه ما هنوز هم جریان داره خودش یک دلخوشی خیلی بزرگه! رفتن من به دانشگاه!!! کار کردن کنار دوستام و گپ زدن باهاشون و خندیدنا ...

همین که خداروشکر سالمم و هنوزم توی جواب چه خبر؟ میتونم بگم سلامتی! 

اینکه هنوزم حلوا و کشمش (و هر چی از خانواده کشمش باشه) از مورد علاقه های منه و تقریباً همه اطرافیانم اینو میدونند برای خوش حال کردنم ممکن حلوا درست کنند یا کشمش بخرند و بهم بدن خودش دلخوشیه آقا :)

چالشی بود که از طرف رادیو بلاگی ها استارت خورد :) ممنون ازشون!

و خیلی ممنون از دعوت حوریا عزیز 

و منم بااحترام دعوت میکنم از همه دوستان،اما سه نفر رو مستقیم دعوت میکنم که کمتر دیدم توی چالشی شرکت بکنند :دی

کوثر متقی، صخره نورد، جناب هایتن

پ.ن: من هنوز چالش قرنطینه نگاری رو کامل  نکردم :))

پ.ن1: چالش اگه یک روز ... هم مونده متاسفانه :) درسته سرعتم پایین اما بالاخره بهشون عمل میکنم

پ.ن2: 17 ستاره روشن دارم. نخوندم تا سر فرصت و با حوصله بخونم! کم کم ... :)

پ.ن3: امروز روز جهانی لبخند بوده گویا، امیدوارم همیشه شاد باشید و روی لبتون خنده باشه (از ته دل)

۵ ۰