اوهوم منم با فرش هامون مخصوصا جاده هاش خیلی خاطره دارم :))

وای چه قشنگ... چه پر از حس

چقد قشنگ ^_^ چه خوب که اینقد به اتاقت رسیدی و اهمیت میدی بهش :)

آخ! میدون ماشین بازیام(((:

ما هم دوست داریم گاهی این قاب ها رو تماشا کنیم :)

منم عکس گرفتن رو دوست دارم، از چیزهایی که برای بقیه شاید اصلا مهم نباشه. وقتی دوباره این عکس ها رو نگاه میکنی شاید یاد خاطره خاصی نیوفتی اما یاد خود زندگی میوفتی. من گاهی از این قاب های خاص برای دوستان میفرستادم اما براشون جذاب نیست، دیگه خیلی کم پیش میاد بفرستم، احتمالا اگه برای شما میفرستادم بازخورد بهتری میگرفتم نمیخورد تو ذوقم :))

کامنت آقا AliReza یه دنیا خاطره از فرش برام زنده کرد. چقدر حاشیه فرش ها برامون جذاب بود.

شما هم بچه بودید نقش قالیباف بازی میکردید و ریشه های فرش رو مثل گیس میبافتید یا فقط ما مامانمونو اذیت میکردیم؟ :دی

یه زمانی محرم که میشد، من کلی میگشتم دنبال قالب وبلاگ و روبان مشکی گوشه وبلاگ اما امسال اصلا نفهمیدم محرم کی رسید، الان که گوشه وبلاگ شما دیدم پرت شدم تو گذشته.

با کمال میل اما آدرس کانالتونو ندارم

چه رنگ‌هایی*_* 

دست عمه‌هات و بابات درد نکنه:-)

چقدر خوبه که تو هم یک گوشه امن داری...پر از حس ناب

من خیلی این عکسو دوست داشتم

خیلی نگاه خاصی بود :)

همینی که علیرضا گفت ... واقعا !